Karibienrapport – del 1.

From Karibien 09, 1

Er for tida på forlenga pappaperm/ferie i Sosua på den Dominikanske Republikk. Denne rapporten er først og framst meint for familie og vener heime, men kan og vera til nytte for andre som har tenkt å reise til samme reisemål. Dette er oppsummeringane for dei første 14 dagane (og til alle skurkar: det bur folk i kåken vår i heile perioden vi er borte!).

Frankfurt

Første etappe var Bergen – Frankfurt i eit lite Lufthansa-fly. På ein eller annan mystisk måte klarte dei på denne turen å gjere den flett nye vogna vår skeiv, og det var bra gjort, ettersom vi rulla vonga heilt fram til flyet, var sist inn og fekk vogna igjen når vi gjekk av. Merkeleg.

Frankfurt er ein stygg og litt innestengt flyplass, i motsetning til t.d. Schiphol eller Kastrup. Men, det gjekk iallefall an å få pølser, øl og underberg til frukost. På vegen tilbake har vi eit ganske langt stopp her, og vi gler oss ikkje akkurat til det.

Condor Air / Travelpartner

For det første har vi ikkje god erfaring med operatøren vi kjøpte billettane av, det svenske Travelpartner (www.travelpartner.se). Eg bestilte billetar til sonen og nevøen min, som skal komme ned her seinare, hjå dei. Etter at billettane var bestilt og betalt, fekk eg beskjed om at dei kosta 2000 meir enn prisen vi hadde avtalt, dette til tross for at dei enno solgte billettar til den same turen til same pris på nettsidene sine. Eg fekk då valget om å kansellere billettane eller å betale 2000, då valde eg såklart det første, og bestilte nye billettar til samme pris som gongen før, og fekk dei stadfesta. Då eg fekk billettane stadfesta såg eg at eg hadde skreve feil etternamn på sonen min (han har mora sitt etternamn), og gav straks melding om dette, ca 20 min etter at eg mottok stadfestinga. Eg meldte frå om dette, og fekk til svar at eg berre kunne kaste billetten og kjøpe ein ny. Etter mange meir eller mindre sinte mail og telefonar til travelpartner, Lufthansa og Condor air gjekk travelpartner med på å kansellere billetten for 900 kr, samt å tinge ein ny billett, som no var 1200 kr dyrare enn den eg tinga i utgangspunktet. Så jammen fekk dei ikkje lurt frå meg 2000 likevel. Hald dykk unna travelpartner.

Når ein reiser med spedbarn på fly, er det vanleg at barnefamiliane får plassane bak ein skiljevegg, ofte med ei barneseng som heng på skiljeveggen. Vi spurde travelpartner om vi kunne få ein slik plassering på flyturen, som tar ca 10 timar, og dei svarte då at dette flyet ikkje hadde slike plassar. Då vi kom på flyet viste dette seg (sjølvsagt) å vera blank løgn, det var både skiljeveggar og barneseng der. Uansett, vi gjekk tidleg til innsjekkingsskranken til Condor for å prøve å få ein best mogeleg plass, vårt «worst case» scenario var 10 timar med skriking, sjølv om Aurora er svært snill. Der fekk dei fiksa av vi sat bak ein skiljevegg – trudde vi. Då vi kom ombord i flyet viste det seg at vi kom på raden bak Economy Plus, noko som medførte at på dei 2 setene vi 3 skulle ha gjekk det ikkje an å legge bak ryggen, medan dei foran oss kunne legge setene ekstra langt bak. Med andre ord var dette for oss (og forsåvidt generelt sett) dei dårlegaste plassane i flyet. Då vi bad kabinpersonellet om å orden opp i feilen, fekk vi grei beskjed om at dette ikkje var deira problem. Eg prøvde å forklare at her hadde Condor Air gjort ein feil som det måtte rettast opp i, og fekk til svar «But I am not Condor Air, it's not my problem». Igjen måtte eg snakka i ein svært bestemt tone til flyvertinna før ho skjøna alvoret i situasjonen og henta stewaden. Han fekk til gjengjeld ordna med eit ekstra sete mellom oss, der Aurora fekk ligge. Så det enda jo bra til slutt.

Sjølve flyturen var som forventa: uggen mat, Mamma Mia på småskjermar, betale for alkohol og høyretelefonar etc. Men det gledelege var at Aurora sov minst 6 av dei 10 timane turen tok, og var i godt humør resten av tida!

Sosua

Sosua er ein liten by på nordkysten av Den Dominkanske Republikk. Dei næraste byene er Puerto Plata, der flyplassen ligg, og Cabarete, som er kjend for surfarar, vindsurfarar og kitesurfarar over heile verda. Mellom bydelane El Batey (det gamle jødekvarteret) og Charamicos (der størstedelen av dei lokale bur) ligg den svært flotte Sosua Beach. To ting som står sentralt i historia til nordkysten er Kristoffer Kolumbus, og jødene. Under 2 verdskrig sa den dominikanske republikk seg villige til å ta imot 2 millionar jødiske flyktningar. Det kom ca 500, og dei bygde opp ein god del av infrastrukturen og industrien her i Sosua, dette kan ein lære meir om i Jødemuseet som fins her. Ein annan industri som Sosua er kjend for, men som ikkje enno har fått eit musem er sex-industrien. Dessverre foregår dette relativt åpenlyst, spesielt i dei fleste klubbane på kveldstid. Tidlegare var det verre, det var så ille at i 1996 slo politiet til og stengte ned alle barar i byen for eit år. Ein stor del arbeidarane er frå Haiti, det urfattige landet som den dominikanske republikk deler øya La Hispanola med. Sjølv om det ikkje er kjekt å vite om at dette foregår, er det skjelden det vert direkte plagsamt.

Dette er det 3 besøket vårt til Sosua i løpet av dei siste 2,5 åra, så vi kjenner plassen etterkvart. Dei andre gangane har vore om vinteren, og det første vi merka at det var mykje meir fukt i lufta no. Det ER svært fint og sjarmerande her. Langs hovudgata, Pedro Clisante, ligg det små barar, butikkar, reiseoperatørar og eiendomsmeglarar tett i tett. Ein av våre favorittplassar er Pedro Mc'Murphys som ligg rett ved Pedro Clisante. Det er ikkje på grunn av maten, som er heilt ok, men på grunn av internett-tilgangen som er rask, stabil og gratis. Litt lenger borte i gata fins La Roca, der maten faktisk er svært god, og rett over gata frå La Roca er Ruby's, ein koseleg bar som mynta på utlendingar som ikkje er sex-turistar. Der er det både karaoke og jam. Ved Ruby's startar vegen ned til stranda, og her startar og bodene. Alle bodene inneheldt stor sett det samme: t-skjorter, capser, sarongar, smykker, maleri, sigarar og rom. Utanfor alle bodene sit dominikanarane og seier «please look at my shop» og «special price today». Til tider kan det verte litt mykje mas, men det avtar som regel etter dei første dagane.

Små bodar og barar fins det langs heile strada. Sjølv om det er litt mas, har det og sin sjarm. Det har vore snakk om å rive alle bodane langs stranda og lage svære resorts der i staden for. Det fins allereie mange slike avlukka samfunn på den dominikanske republikk, og eg har høyrd at så mange som 98% ikkje forlater anlegga under heile opphaldet, dette er stort sett amerikanske og kanadiske turistar.

Men iallefall, vi går til stranda stort sett kvar dag det er ver til det. Vi endar som regel opp på Scandinavian Bar der innehavaren heiter Tom Nilsson og er frå Oslo. Det er typisk her nede at dei plassane som har halde på ein stund har utanlandske eigarar. Grunnen er nok at dei har ein litt anna arbeidsetikk enn dominikanarane. Iallefall er Tom ein hyggeleg fyr, dominikanarane som jobbar for han er hyggelege, maten er god og rimeleg, og stranda der han leiger ut stolar er og fin. Vi feira og 17. mai på baren til Tom, han hadde laga nydelege kjøttkaker med alt tilbehør, som vi åt med god akevitt til. Vi var totalt 5 nordmenn der, pluss nokre danskar, svenskar, amerikanarar og ein kandiar som meir enn gjerne var med på å feire grunnlovsdagen vår!

Meir i neste rapport,

mvh Tarjei, Christina og Aurora :)