Karibien 3: Sjonkel Rolf og huset med det rare i

- aka sanninga om 9/11, kongen av verda, ufoar og Berlinmurens fall!



Like oppi gata frå her vi bur i Sosua ligg det eit snodig musem. Vi har vore utafor tidlegare, og arkitekturen er litt moské-aktig med høge spir, sirklar og diverse. Då vi i dag gjekk inn forventa vi litt dominikansk kunst, ala maleria og figurane som vert seld på stranda her, men det som møtte oss var noko anna. Noko heilt anna.

Ein tyskar som heiter Rolf møtte oss. Sjølve huset er eit prosjekt han har jobba med i 20 år, og det er enno ikkje heilt ferdig. I den første etasjen var det ein god del svære steinhovud, gjerne 1-1,5 meter i høgde, laga i massiv stein. Dette hadde han fått laga av folk frå Haiti, og greske filosofar var eit gjengåande tema. Og ganske kjapt starta ting å verte ganske merkeleg. Det var mange maleri i dei ulike romma der, nokre av dei malt på veggane, nokre av dei måla på lerret. Nokre av dei hadde han måla sjølv, nokre hadde han skissert opp og fått haitarar til å fargelegge, og nokre hadde han berre fortalt andre malarar (stort sett haitarar) kva han ville han måla.

Huset var i seg sjølv fascinerande nok, eit kråkeslott av ei anna verd med høge spir, små rom, smale gangar, trapper og avsatsar. Etter Rolf sitt utsagn fins det ikkje teikningar av huset, han har kun laga skisser som bygningsarbeiarane har jobba etter. Viss du synes dette høyres rart ut, er dette ingenting samanlikna med kva ha fortalde etterkvart. Han starta roleg med å vise maleri som viste byar under vatn, og han meiner at det fins mange av dei, det står om dei på internett, og at jorda no er på veg til eit klima som gjer at det snart vil fins fleire byar under vatn. Like ved var det eit maleri som viser koblinga mellom pyramidene og romvesen. Han hadde vore i Egypt, og hadde betalt ein guide 100 $ for å få sjå ein svær steinblokk som det hadde vore umogeleg for egyptarane å lage sjølv. Deretter fortsette det med romskip-historier, og bilete om temaet. Den Dominikanske Republikk har visstnok høg romskipaktivitet. Han viste eit maleri av nokre romskip som skal ha kome opp frå havet ved Punta Cana, på søraustkysten av øya. Han trur at skipa er besøkjande frå ei anna tid, mest sannsynlegvis fortida.



Ein annan tematikk som gjekk igjen, spesielt i dei øvste etasjane i huset, var Mundo King, eller Verdskongen. Ein av Rolf sine visjonar av verdskongen var ein feit tjukk gamal mann som styrte verda med ei naken dame i eine handa og ei bombe i den andre. I ein skulptur er han avbilda med ein filosof på kvar side, som om han støttar seg og rettferdiggjer handlingane sine på dei store tenkjarane. I dei øverste etasjane tar dette heilt over, og Mundo King får her si eiga seng, sin eigen stol til å styre verda frå, og sitt eige alter. Ganske sært. Eit apropos her er at Aurora (6 md) vart meir og meir uroleg etterkvart som vi kom oppover i huset, og ho er som regel svært roleg når ho er i bæresæla. Kanskje ho ensa noko, enten ved Rolf, motiva hans, eller noko heilt anna?



For å toppe det heile viser han eit bilete som han stilte ut i Hamburg i 1994. Biletet viser ein engel som peikar på Twin Towers i New York som står i flammar. Dette bildet fekk nokon arabarar sjå, og dei meinte då at Allah hadde snakka til dei gjennom biletet hans. Difor meinte dei og at Allah måtte vera hans gud. Då han ikkje ville gå med på det, trakk dei ut tenna hans og slo han hardt i hovudet. Men Rolf stod på sitt. Vidare seier Rolf at flybillettane til flya som vart kapra alle er tinga her i Sosua, og at flykaprarane møttes her like før kapringane tok plass. Kvifor sa han ikkje noko om, men kanskje fordi maleriet er her?



I tillegg (kanskje for å vege opp) meiner han og at han har inspirert Berlinmurens fall.

Om alt dette er sant, skal eg ikkje eg seie noko om. Men, dersom du er i Sosua bør du iallefall ikkje gå glipp av Museo del Arte!

Lenke til Flickr-set med bilder frå museet.

Karibien 2: Reise med barn, Cabarete, Puerto Plata og Manikyr!

Reise med spedbarn

From Karibien 4

Som sagt i forrige post, den lange flyturen gjekk over all forventning med hensyn til Aurora på 5 md. Før vi la ut på denne turen snakka vi med andre foreldre som hadde reist med spedbarn, og alle sa at spedbarn er utruleg tilpasningsdyktige. Dette er og vår erfaring så langt. Det er regnsesong her nede, noko som gjer at lufta er svært fuktig i tillegg til at det er bra varmt, gjennomsnittstemperaturen ligg rundt 30 grader. Aurora var litt svett og utilpass dei første dagane, men det kom seg fort. Ho merkar såklart varmen, og det gjer vi og, men ho klarar seg bra. På terassen vår er det ein flott korgstol som heng frå taket der ho tek formiddagsluren, etter det tar vi som regel turen til stranda. Sjølv om det er regnsesong er dagane som regel opplett og lettskya, viss ein ser bort frå ein og annan kraftig regnskur. Ho likar seg svært godt på stranda, ho elskar allereie å bade, og på strandstol under ein parasoll får ho både slappe av og sove litt. Vel heime er det bading og graut, før ho legg seg. Heldigvis kom ho lett inn i nye nattrutiner til tross for tidsforskjelen på seks timar. Etter eit par dagar låg ho seg med sola og stod opp med sola, ca frå halv sju om kvelden til halv sju om morgonen. Det er faktisk lenger nattesøvn enn vi hadde heime før vi reiste!

Vi er svært varsamme med sola, smører ofte med faktor 50, heldt ho borte frå direkte sollys mest mogeleg, og i tillegg brukar vi solbriller, solhattar og badedrakter som og har solfaktor 50 i stoffet. Ho likar bedre å verte bært rundt i BabyBjørn enn å ligge i vogna, sikkert fordi det er litt stille luft og klamt der. Kvar dag når vi går til stranda vert vi møtt med mykje latter frå dei lokale, som tydelegvis synes det er svært morosamt med ein kvit baby med solbriller og solhatt. Generelt sett er dei lokale damene her nede gal etter babyar, og ein liten kvit baby er visst toppen av lykke for dei. På stranda, i butikken, på restaurantar, - alle plassar kjem det dominikanske og haitiske jenter og damer som skal snakke, kose, holde og ta bilde av seg med Aurora. Det vert litt mykje for ho såklart, men det ser ut til at ho klarar å venne seg litt det og etterkvart.

From Karibien 4

Frå ung til gamal, kremt litt eldre meiner eg, foreldra mine er no på besøk her nede, dei har vore her ei veke og skal vera ei veke til før dei reiser heim. Det er er første gongen deira her, og dei likar seg svært godt! Dei synes det er svært fint her, svært venlege folk sjølv om det er tydeleg at det er mange av dei som er fattige, og billig. Det einaste dei kunne ønske seg var at turen hit kunne tatt litt kortare tid, sånn ca 5 timars flytur hadde vore passeleg. Men, hadde denne plassen vore 5 timar frå Noreg ville det nok vore VG og Dagbladet i alle kioskar, samt at Frp og Ap hadde hatt lokal-lag her. Og prisane hadde vore langt høgare!

Cabarete

From Karibien 4

Ein ca 15 min biltur aust for Sosua litt Cabarete. Det er stor kontrast mellom dei to plassane, i Sosua er de mest eldre folk og meir tradisjonellt karibisk og i Cabarete er det mest unge folk og plassen er meir amerikanisert. Stranda er lang, brei og svært flott, det er langgrunt der så det er meir bølger og vind enn i Sosua. Årsaka til forskjelen er Cabarete er eit mekka for vindsurfarar, surfarar og kitesurfarar, og tiltrekk seg ei yngre målgruppe enn dei hyggelege Haitiske damene i Sosua gjer. I Cabarete finn ein butikkar som fører kjende surfemerker, til kjende (høge) prisar. Medan barane i Sosua gjerne pumpar ut lokale merengue og batchata – schlägers, er det meir vanleg å høyre dei siste internasjonale hitsa eller «chillout-musikk» i Cabarete. Strandpromenaden er her kun av restaurantar og barar, og ambulerande selgarar sørger for at du kan få kjøpt overprisa smykker, sigarar og anna ræl. Vår favorittplass er Lax, ein bar som ligg i starten av promenaden. Det er fleire årsaker til dette: eit par stolar som heng frå taket er populære, mugger med Banana Daiquiri for 200 pesos (40 kroner!), avslappa stemning, og utsikta mot stranda. I kvellinga ser ein eit utall kite-dragar over havet, då kitarane utnyttar den siste kveldsbrisen og bølgene for dagen siste omgang. I skumringa vert lysa i palmane utanfor baren tent. Det er kos det! I tillegg kan det nemnast at La Casa de Mamacita er kjent for sine gode hummarar. Den er for tida feriestengt, men opnar igjen i god tid før vi skal reise heim.

Puerto Plata.

From 3

Christopher Columbus gav navnet til «Sølv-havna» då han seilte forbi i 1492, og busetjinga som vart etablert her i 1502 var ein stoppestad på rutene med sølv som gjekk frå Mexico til Spania. Byen har vore gjennom fleire ulike periodar, frå å vera senter for illegal handel til storheistida på slutten av 1800-talet som sentrum for tobakk og sukkerhandel. På 1960-talet vart det store turistanlegget Playa Dorada bygd, og sjølv om turistane heldt seg innafor murene der, skaffa det iallefall tusenvis av arbeidsplassar som gjorde at byen fekk ein liten oppsving. I det siste har Playa Dorada kutta ned på drifta, og rundt 300 har mista jobben der.

Historia gjer at det fins mykje fine hus i Puerto Plata, alt frå gamle borgar via flotte hus i kolonial stil som tobakks og sukkerbaronane fekk bygd, til nyare industri samt typiske karibiske «skur». Puerto Plata framstår og som ein ganske dau by, til å vera ein by med like mange innbyggjarar som Bergen er det lite trafikk, lite butikkar og restaurantar og lite folk i gatene. Mange tomme lokale, både forretningslokaler og bustader, og langs det som er egentleg er ein fin strandpromenade er det eit svært slitent klientell på dei få restaurantane som er igjen.

From 3

Men det er likevel verdt å ta turen der. Dei små kolonial-husa med altanane utafor gjer ein bra stemning, og det fins fleire opne plassar og parkar der ein kan slappe av og kose seg. I tillegg kan ein prøve å få med seg:

Taubana som går opp til fjellet Isabel de Torres. Både turen opp og utsikta er flott, og på toppen er det ein botaniske hage i tillegg til ein litt nedskalert utgåve av Jesus-statua som ein kan finne i Rio de Janeiro.
Amber-museet har ein stor samling av insekt og dyr som er fanga i harpiks som seinare har vorte forsteina, tenk på myggen som er sentral i den første Jurassic Park-filmen. Apropos det, delar av både den filmen og andre filmar er spelt inn her, blant anna var det her Rambo sprang rundt i skogen og elva.
Rom-produsenten Brugal (som lagar svært bra rom!) har eit tapperi her som er ope for besøk.

Av andre praktiske ting fins det her eit stort varehus som heiter La Sirenia der vi handla ein del ting rett etter vi kom ned, blant anna barneseng, barnebadestamp, blender etc. Godt utval og låge prisar. Til slutt, når du besøker Puerto Plata må du rekne med at det heng seg på «kjentsfolk» som vil følge deg rundt i byen. Det er ganske plagsomt, vi klarte etterkvart å riste av oss dei fleste, men med nokon tok det litt tid. Ein lurar på om dei vil vera grei eller om dei vil lure av deg litt pengar. I dei fleste tilfella er det nok det siste.

Manikyr.

Gjekk til det umannlege steget å ta ein manikyr her. Resultatet vart to blodige fingre (og sikkert fare for å ha fått diverse overførbare sjukdomar frå dei prostituerte/horebukkane som har fått manikyr same plassen) og neglar som eg kunne sjølv kunne bitt finare enn det dei vart klippa der. I tillegg var det ikkje noko deilig, og drita kjedelig. Kvifor er det fint å klippa vekk neglerota forresten? Oppsummert: bortkasta tid (som kunne vore brukt bedre ved å drikke øl på stranda) og bortkasta pengar. Pass iallefall på å ikkje gå til «salongen» som ligg nederst i den lille bakken på veg til stranda her i Sosua.

Si los Dios y yo quiere, kjem det kanskje ein liten rapport til?

From 3